امیركبیر توجه به فراگیری علوم مختلف در جامعه را به عنوان یك ضرورت می دانست و معتقد بود كه برای انجام هر كار و اقدامی در زمینه های مختلف، باید علم آن را در كشور داشت.
به دنبال این فكر ابتدا ساختمانی را برای ایجاد مدرسه علمی ساخت سپس استادانی و افرادی را برای فراگیری علوم مختلف و دریافت تجارب به خارج از كشور اعزام كرد و در نهایت با ایجاد سه تا چهار رشته مدرسه دارالفنون را راهاندازی كرد.
یک مدیر توانمند، بدون اجزای اجرایی و فکری توانا، قادر به اجرای طرحهای خود و انتظام امور نیست. در شرایطی که تعیین حاکمان و مأموران حکومتی، با اسباب روابط و رشوه رقم میخورد، امیر یکتنه وارد میدان شد و روی نام افراد نالایق، خط قرمز کشید.
او تنها به شماتت مأموران غافل از وظیفه نمیپرداخت؛ خدمات لایق تشویق را مورد تمجید قرار میداد و پاداشهای درخور اعطا میکرد.
امیركبیر حاضر نبود كه وارد كننده وسیله ای باشد بلكه همواره بر خودكفایی كشور تاكید داشت. احداث دو کارخانه بزرگ اسلحهسازی به دست توانمند نیروهای داخلی و راهاندازی کارخانههای نساجی و بلورسازی و سپردن اداره آنها به کف باکفایت مدیران و کارشناسان کشور، تقویت اکتشاف معادن و انحصار کاوشگران به ایرانیان علاقهمند و معافکردن پنجساله آنها از پرداخت مالیات، تنها گوشهای از رعایت این اصل مهم مدیریت و اداره کشور بود.
امیرکبیر الگوی موفق مدیریت در کشور بود.
در دوران صدارت او، دفاتر دولتی نظم و نسق جدی یافت؛ به عنوان مثال او تمام والیان و مأموران حکومتی را موظف کرده بود که گزارشهای روزانه را برای وی ارسال کنند و با نظمی که سیستم چاپاری او برقرار کردهبود، هر لحظه، از وقایع تمام کشور اطلاع داشت و این ویژگی باعث تسلط امیر بر امور و ممانعت از بروز هرج و مرج و ناامنی در کشور میشد.
یکی از اثرگذارترین دورههای زندگیام را در دانشکده مدیریت دانشگاه صنعتی امیرکبیر گذراندم.
بیرون آمدن از لاک مهندسی و دیدن حلقههای مفقود در زنجیره کسبوکار بسیار ارزشمند بود و ارتباط متفاوت با اساتید این مسیر را هموار میکرد. تجربهی عملی اساتید در فضایی بیرون از دانشگاه، علم را در ظرفی عملی به من منتقل کرد.
درک اهمیت داشتن چشمانداز در هر گام، مبتنی بر شناخت خود و دیگران، از مهمترین آموختههای من از دانشکده مدیریت بود.
بنده دوره کارشناسی ارشد خود در رشته مدیریت کسب و کار را در دانشکده مدیریت دانشگاه امیرکبیر گذراندم. این دوره بشدت کاربردی بود و دانشجویان با گذراندن آن آشنایی خوبی با صنعت و محیط کسب و کار پیدا می کردند. در این دوره افتخار بهره گیری از محضر اساتید باسواد، باتجربه و عمدتاً جوانی را داشتیم که آشنایی با آن ها در سالهای پس از فارغ التحصیلی نیز برکات فراوانی برای بنده داشت. محیط چالاک، به روز و کاربردی دانشکده مدیریت دانشگاه صنعتی امیرکبیر و بهره گیری آن از اساتید مدعو برجسته ی کشور، به حقیقت آن چیزی است که این دانشکده را از سایرین متمایز می سازد.